Świerk serbski naturalnie rośnie na Bałkanach (Serbii oraz Bośni), w Polsce jest uprawiany jako gatunek ozdobny. Charakteryzuje się szybkim rocznym przyrostem (nawet do 100 cm), regularnym, stożkowatym pokrojem, posiadającym krótkie, sztywne igły, na wierzchu barwy ciemnozielonej, od spodu z dwoma białymi paskami, szyszki barwy purpurowo-brązowej, o długości 5-7 cm. Do wzrostu wymaga odpowiednich warunków tj. gliniasto-piaszczystej, próchnicznej, żyznej gleby oraz stanowiska słonecznego. Jest gatunkiem stosunkowo odpornym na zanieczyszczenia powietrza, jak również mrozoodpornym. Szczególnie w pierwszych latach uprawy konieczne jest regularne stosowanie środków ochrony, zabezpieczających roślinę przed szkodnikami (przędziorkami, ochojnikami), chorobami grzybiczymi, niedoborami mineralnymi (głównie magnezu). Znajduje zastosowanie jako element zieleni miejskiej czy dużych ogrodów.
Świerk serbski
Picea omorika
Informacje dodatkowe
Gatunek | |
---|---|
Nazwa polska | |
Nazwa łacińska | |
Typ rośliny | |
Pokrój | |
Barwa liści / igieł | |
Barwa owoców | |
Mrozoodporność | |
Stanowisko | |
Wysokość docelowa (m) | |
Rodzaj gleby | glinisto-piaszczysta, próchniczna, przeciętna ogrodowa, żyzna |
pH gleby | pH 6,1-6,7 (lekko kwaśne), pH 6,8-7,0 (obojętne), pH 7,0-7,2 (lekko zasadowe), pH > 7,2 (zasadowe) |